Klima politikaren oinarria izan den eredua zalantzan jarri du Environmental Research Letters aldizkarian argitaratutako azterlan batek. Hain zuzen, mundu mailako deskarbonizazio helburuak berriro formulatzera bultzatzen du, eta berotze globala 1,7 gradutan mugatzea babesten du, aurreko 2,7 graduko aurreikuspenen azpitik.
Eredu ekonomikoen hutsuneak agerian
Ikerketaren egilea da Timothy Neal doktorea, Australiako Gales Berriko Unibertsitateko Ekonomia Fakultateko eta ICRR erakundeko ikertzailea. Haren esanetan, «ekonomialariek orain arte klimaren kalte ekonomikoak kalkulatzeko fenomeno meteorologikoen eta hazkunde ekonomikoaren arteko loturak aztertu dituzte», baina horrek ez du kontuan hartzen krisi ekonomikoen aurrean hornikuntza kate globalek duten eragina.
«Etorkizun beroago batean, muturreko fenomeno meteorologikoek mundu osoan zehar eragindako eten kaskadatsuak espero daitezke hornikuntza kateetan», ohartarazi du Nealek.
Klima politikarako ondorioak
Aurretik erabilitako ereduek kalte klimatikoak gutxiegi baloratu dituztela azpimarratu du ikertzaileak: «Horregatik, aurreko ikerketek ondorioztatu izan dute, nahi gabe, klima aldaketa larria ez dela arazo ekonomiko handia. Horrek eragin sakona izan du mundu mailako politika klimatikoetan».
Aipatzekoa da aurreko kalkulu ekonomikoetan kalteak tokiko ikuspegitik neurtu direla, eta horrek gabezia nabarmenak dakartzala. Eredu horiek oinarri izan dira nazioarteko hitzarmen eta akordioetan, hala nola Parisko Akordioan.
Inor ez da salbu
«Gaur egungo proiekzio eguneratuek erakusten dute herrialde guztiek direla klima aldaketaren aurrean zaurgarriak», azaldu du Nealek. Haren arabera, herrialde hotzagoek —Kanada edo Errusia kasu— aldaketa klimatikoaz baliatuko direla uste izan bada ere, hauek ere ez dira salbu hornikuntza sare globaletan duten menpekotasunagatik.
Hala eta guztiz ere, ikerketa honek ez ditu jasotzen giza egokitzapenerako aukerak, hala nola migrazio masiboak, oraindik zailak baitira politikoki eta logistikan modelatzeko.
Etorkizunerako erronka
Azterlan honek klima aldaketaren aurkako ekintza azkarrago eta sendoago baten beharra berresten du, eta ekonomia ereduetan ikuspegi globalagoa txertatzearen premia agerian uzten du. «Premiazkoa da politika klimatikoak birpentsatzea eta datu berriak kontuan hartzea», ondorioztatu du Nealek.
