Bederatzi eguneko lehiaren ondoren, jardunaldiari amaiera emango zaio Zinemaldiaren 68. edizio honetako palmaresarekin. Aretoak jendez eta bizitzez bete dira, eta hori da kontua. Ezohiko urte honetako balorazioen zain, inpresio freskoenak irabazleen ahotik iristen dira.
Dea Kulumbegashvili zuzendariak Urrezko maskorra irabazi du ‘Dasatskisi/Beginning’ filmagatik, eta gidoi eta zuzendari onenaren sariak jaso ditu. “Lehen proiekzioa izan da, eta emaitza sorpresa handia izan da guztiontzat”, esan du.
Zuzendari gaztearen ustez, sariek ezberdintasun bat markatzen dute, eta bere hurrengo filma izan daitekeena babesteko balio izatea espero du. Azken batean, “Hemendik aurrera nire lanean gehiago sinets dezaten”. Euren metrajeak aurrera ateratzeko borrokan ari diren egile gazteei esan die zaila dela ofizio hori egitea, baina “garrantzitsua” dela horretan sinestea. “Zure filma da zailtasun horiek gainditzeko arrazoia, horregatik bidaia zaila da. Axola duena zure proiektuan sinestea da, eta zugan ere konfiantza duten pertsonez inguratzea”.
Aktore onenaren Zilarrezko maskorra ere uretara eraman du katuak, Sukhitasviliren eskutik. Georgiako etxetik egindako konexioan, benetan hunkituta agertu da, bidea “gogorra izan delako”, esan du. “Aktore gisa ohore handia izan da Zinemaldian parte hartzea eta saria irabaztea. Lasai nago, baina une honetan azaltzen zaila den emozio piloa daukat. Oso bide zaila izan da eta oso pozik nago”, azpimarratu du.
Gizonezko aktore onenaren Zilarrezko maskorra izan da: Mads Mikkelsen, Thomas Bo Larsen, Magnus Millang eta Lars Ranthe. Pandemiaren gauzek ezin izan dute zuzenean jaso, baina etxetik konektatu nahi izan dute. Labur esanda, pozik agertu dira maskorra hain partekatua izan delako. “Abesbatza saria izan da, filma korala den aldetik”.
Euskal Zinemaren Irizar saria jaso du ‘Ane’ bere lehen film luzeagatik. David Perez Sañudo gazteak bi egun arrakastatsu kateatu ditu gaur, atzo Euskal gidoi Onenaren saria jaso eta gero. Flotatzen zuen arren, Marina Parésen izena aipatzen zuen, filmaren gidoigileetako bat.
“Hau da gure lehen esperientzia, eta horrela hasteak lanean jarraitzen laguntzen digu, agian honetan jarraitzeko eskubidea irabazi dugula pentsatuz, oso lan gogorra izan da, eta jaialdiaren babesa eta mimoa gozamena izan da”, adierazi du.
Sariak “erakargarri gisa” erabiliko dituzte, baina une honetan “egoa hodeiengatik” dagoela gaineratu du. “Bi jardunaldi jarraian dira saridunak, iragazki batek erabaki du gure filmak bazituela, badituela, badituela, bertute batzuk”.
Ez daki zer datorren hemendik aurrera, eta ez dirudi gaur egun behintzat gehiegi axola zaionik. Unea dastatu nahi du. “Esperientzia pertsonal deskribaezina da, zaila da burbuilatik abstraitzea. Ez gaude gauzak ondo joatera ohituta, eta burbuila piztea beldur gara”.
Bere hurrengo filma martxan duena Julien Temple da, Epaimahaiaren Sari Berezia ‘Crock of gold: a few rounds with Shane MacGowan’ lanagatik. Gehiegi argitu gabe, proiektu bat duela esku artean adierazi du. Shane MacGowani buruzko dokumental batekin lehiatu zen Zinemaldian eta ez du huts egin. “Lehiaketa ofizialean dagoen dokumental batekin egotea bikaina da. Uste dut ez dagoela hainbesteko alderik: film bat ona bada, ez du axola dokumentala edo fikzioa izatea”.